உரு பெற்று அலையும் தனிமை

பூட்டிய அறைக்குள்
தனிமை உரு பெற்று
பராரியாய் அலைகிறது

புகையாய் அலையும் நினைவுக்கு
வெளிச்சம் காட்டியபடி
ஊரடங்கும் நடுச்சாமத்தில்
என் கரம் பற்றி அழைக்கிறது

மெய்யை விழுங்கிய இருட்டுக்கு
செரிமானம் ஆகாமல்
பொய்யை துப்பலாம்
அந்த பொய்யே மெய்யென
வீதியுலா போகலாம்

உண்மையின் குரல்வளையை
பொய்மை நெறிக்கலாம்
அடிமைகளின் விம்மல் ஒலி
அடங்கி போகலாம்

ஊமைகளின் மனக்காயங்களை
காலம் ஒருநாள் மாற்றும்
பேருண்மை என்ற பேரொளியில்
ஒருநாள் மெய் வெளிப்பட்டே தீரும்

= வை.ரவீந்திரன்