அது ஒரு கனா (தியேட்டர்) காலம்

ஓடிடி, வெப் சீரிஸ், யூ டியூப், சினிமா சேனல்கள் இப்படி எந்த வாய்ப்பும் இல்லாத சூழ்நிலையில் தியேட்டர் தான் கண் கண்ட   தெய்வம். ஆனா, நினைச்ச உடனேயே நினைச்ச படத்த பார்க்க முடியாது. பிடிச்ச படம் எப்ப எந்த தியேட்டர்ல போடுவாங்கன்னு காத்திருக்கனும். அதனால தியேட்டருக்கு போறதே திருவிழா மாதிரிதான்.

பெருநகரங்களில் வார இறுதியில்  புதுப்படங்கள் ரிலீசாகும். பிலிம் சுருள் பிரிண்டுங்கிறதால  கம்மி தியேட்டரில்தான் ரிலீஸ் பண்ணுவாங்க. ஓரிரு மாதம் கழித்து சிறு நகரங்களுக்கு அந்த படங்கள் வரும். அப்படியும் கூட படம் கிடைக்கலன்னா பழைய எம்ஜிஆர், சிவாஜி ஹிட் படங்களையே வார இறுதி நாட்களில் போட்டு ஓட்டுவாங்க. 

அப்பிடித்தான் நிறைய எம்ஜிஆர், சிவாஜி, ஜெமினி படங்கள் எல்லாம் அறிமுகமாச்சி. 1980, 1990களில் இதுதான் பெரும்பாலான வழக்கம். ஆனாலும் அதுதான் தியேட்டர்களின் பொற்காலம். 

திருநெல்வேலியில் சுமார் பத்து தியேட்டர் இருக்கும். ஆலங்குளத்தில ரெண்டு (வைதேகி, லட்சுமி நாராயணா). பக்கத்து ஊரு குருவன்கோட்டையில ஒண்ணு (முத்து). இது தவிர ஒரு கிலோ மீட்டர்  தொலைவில  ஒரு டூரிங் டாக்கீஸ் (குமரன் அப்புறம் அதன் பெயர் வசந்தம் ஆனது) உண்டு. படம் போடும் முன்ன திரைக்கு முன்னால இருக்கிற ஸ்கிரீன் மியூசிக்கோட மெல்ல மெல்ல மேலே தூக்கிப் போறதும் சண்டை, பாடல் காட்சியில திரையை சுற்றி லைட் போடுறதும் அன்றைய ஆச்சரியங்கள்.

ஊருலயும் சரி. நெல்லையில் படிச்சப்பவும் சரி. சிவகாசி, சென்னையில வேலைக்காக போனப்பவும் சரி. தியேட்டர்களும் மனசுக்கு நெருக்கமான நண்பர்கள். சிவகாசியில ஒலிம்பிக், கணேஷ், பால கணேஷ் தியேட்டர்கள் எல்லாம் ரொம்பவும் நெருக்கம். எனக்கு இந்தி படங்களை அறிமுகம் செய்ததும் அந்த தியேட்டர்கள்தான். ஒலிம்பிக்கில் பாட்ஷா நாலு முறை பார்த்ததுண்டு. 

சென்னைக்கு வந்தப்ப தேவி காம்ப்ளக்ஸ், அபிராமி காம்ப்ளக்ஸ், ஆனந்த், சாந்தி, அண்ணா, கேசினோ, உட்லண்ட்ஸ், ஆல்பர்ட், ஈகா, மோட்சம்னு நகரம் முழுசும் நிறைய தியேட்டர்களில் சுத்துனது உண்டு. இஙகேயும் ரீ ரிலிஸ் தியேட்டர்கள்லாம் 1990களின் இறுதி வரை இருந்திச்சி. ஒருதலை ராகம்லாம் 1998ல் ஹவுஸ் புல்லா ஓடிச்சி...!

சினிமா சேனல்களும் வீடுகளில்  டிவிக்களின் ஆதிக்கமும் அதிகமானதும் தியேட்டர்களோட மவுசு குறைய ஆரம்பிச்சது. ஆரம்பத்தில மலையாளம் அது, இதுன்னு ஏதாவது பலான படங்கள போட்டு மின் கட்டண செலவுக்காக ஓட்டிட்டிருந்த தியேட்டர்கள் எல்லாம் 2கேக்கு அப்புறம் தாக்குப் பிடிக்க முடியாம உருவம் மாற ஆரம்பிச்சிது. மண்டபங்களில் கல்யாணம் பண்ற வழக்கமும் துவங்கினதால, சில திருமண மண்டபங்களா மாறிச்சி. சில வணிக வளாகமாவும், ஒண்ணு ரெண்டு மட்டும் மல்டி பிளக்சாவும் மாற ஆரம்பிச்சிது.

ஆலங்குளத்தில் இருந்த வைதேகி, முத்து அப்புறம் அந்த டூரிங் தியேட்டர் எல்லாம் காணாமப் போய் புல் முளைச்சி போச்சு. லட்சுமி நாராயணா மட்டும் இரண்டு ஸ்கிரீன்களோட மல்டி பிளக்ஸா இப்போ நவீனமா மாறியிருக்கு.

நெல்லையில பார்வதி கல்யாண மண்டபமாயாச்சி. மிகப்பெரிய தியேட்டரான சென்ட்ரல் பரிதாபமா இருக்கு. கல்லூரி நாட்களில புதுசா தொடங்குன பேரின்ப விலாஸ் கூட இதே நிலைதான். பாப்புலர், லட்சுமி, ராயல்,  பூர்ணகலா, அருணகிரி, ஸ்ரீபுரத்தில் வயல்காட்டு நடுவில சிவசக்தின்னு தியேட்டர்களா குவிஞ்சி கிடந்த நெல்லையில இப்ப மதுரை ரோட்டில இருக்கிற மல்டி பிளக்ஸ் தான் சொல்லும் படியா இருக்கு.

குற்றால சீசன் சமயத்தில  தென்காசியில் படம் பார்க்கிற பரதன், பாக்கியலட்சுமி தியேட்டருங்க கூட இப்ப இல்ல.

சிறு, குறு நகரங்களிலேயே நிலைமை இப்படின்னா மெட்ரோ நகரமான சென்னை பத்தி கேக்கவா வேணும். அண்ணா சாலையிலேயே எல்ஐசி அருகில் இருந்த அலங்கார் (கடைசி படம் 1997 பொங்கலுக்கு பெரிய மருது போட்டாங்க) சாந்தி, வெலிங்டன், பிளாசா, சித்ரா, ஸ்டார், ஆனந்த், மயிலை லஸ் கார்னர் காமதேனு, ராயப்பேட்டை பைலட், சைதை ராஜ்,  (அமர்க்களம் இங்கதான் எடுத்ததா சொல்லுவாங்க) இப்பிடி நிறைய தியேட்டருங்க காணாமப் போயாச்சி.

சத்தியமூர்த்தி பவன் பக்கத்தில ஜெயப்பிரதா, எக்ஸ்பிரஸ் மால் எதிரே இருந்த தியேட்டர் இந்தி படங்களுக்கு பிரபலம். ஜிம்கானா கிளப்புக்குள்ள பிளாசா, திருவல்லிக்கேணி ஸ்டார் ரீ ரிலீஸ் படங்களுக்கு. கெயிட்டியும் ஃபேவரைட் தான் 🤪 கெயிட்டிக்கு மேற்கு பக்கம் கூவம் ஆற்றுக்கு மேற்கில் சித்ரா இருந்தது. எல்லாமே  கனவு மாதிரி போயாச்சி.

சித்ரா, சாந்தி, ஆனந்த், மோட்சம், ஸ்டார்னு பேருந்து நிறுத்தங்களே தியேட்டர் பெயரில்தான்  அடையாளப் படுத்துன நிலைமை சென்னையில மாறிட்டிருக்கு. பிராட்வே என்பதே பிராட்வே தியேட்டரின் (தியாகராஜ பாகவதரின் ஹரிதாஸ் படம் மூன்று தீபாவளிகளைக் கடந்து ஓடுன தியேட்டர்) பெயர்தான். 

வட சென்னை மின்ட் பகுதியில் பஸ் டெப்போ அருகே பத்மநாபா தியேட்டர் இருந்தது. இப்போ அது குடியிருப்பு வளாகமாகிறது. புரசைவாக்கத்தில அபிராமி (4 தியேட்டர்) காம்ப்ளக்ஸ் இப்போ மாறியாச்சி. அருகிலேயே எம்ஜிஆர் படங்களையா போடுற மேகலா தியேட்டரும் என்ன ஆச்சின்னு தெரியல.

மகாராணி, பாண்டியன், பாரத், எம்எம் தியேட்டர் ராயபுரம் பிரைட்டன் (இப்போ ஐ ட்ரீம்ஸ்) அகஸ்தியான்னு பெரும்பாலான தியேட்டருங்கள பார்த்தாச்சி. திருமணமான பின் முதன் முதலில் படம் பார்க்கச் சென்ற தியேட்டர் அகஸ்தியா. படம் ஷாஜஹான்.

சென்ட்ரல் -திருவொற்றியூர் மெட்ரோ ரயில் பாதைக்காக அகஸ்தியாவில் ஏக்கர் கணக்கில் இருந்த மிகப் பெரிய முன் வளாகம் எடுக்கப்பட்ட பிறகு, அது தனது பிரமாண்டத்தை இழந்து, வாழ்ந்து கெட்ட பண்ணையார் போலவே மாறி இருந்தது. இப்போ முழுசாவே அதுக்கு மரண சாசனம் எழுதியாச்சி.

மல்டி பிளக்சில 5கே, 7கேன்னு கெத்தா பார்த்தாலும் தியேட்டர்ல 25ஆவது 100ஆவது நாள் காட்சியில கூட விசிலடிச்சி பார்த்ததுக்கு ஈடாகுமா?

வேகமாக வளரும் விஞ்ஞான பெருஞ் சுழலில் தியேட்டர்கள் இழுத்துச் செல்லப்பட்டாலும் 1990ஸ் கிட்ஸ்கள் ஒவ்வொருவரின் நினைவு இடுக்குகளிலும் அவரவருக்கு நெருக்கமான தியேட்டர்களின் சுகந்தமும் அங்க ஹால்ல வச்சிருக்க சினிமா பட ஷீல்டுகளும் நிறைஞ்சி கிடக்கும் என்பது மட்டும் நிச்சயம்.

#நெல்லை_ரவீந்திரன்