மதுபானத்துக்கு பெயர் பெற்ற புதுச்சேரியில் உயர் தர தனியார் மதுக்கடைகள், பார்கள், கள், சாராயக்கடைகள் ஏராளம். இரண்டு முதல் 5 லட்சம் வரையிலான மது பாட்டில் கூட கிடைக்கும். ஆனால், அங்குள்ளவர்களிடம் அந்த பழக்கம் அளவோடு இருக்கிறது. தண்ணி சாப்பிடுறாங்க… என்பது பரவலாக கேட்கும் வார்த்தை.
குடித்து விட்டு நடைபெறும் கலாட்டாக்களும் கொலைகளும் பார் மற்றும் கள், சாராயக் கடைகளிலேயே முடிந்துவிடும். அதே நேரத்தில் தெருக்களில் விழுந்து கிடப்பவரை பார்க்க முடியாது. பெருங்குடியுடன் தெருவில் ஒருவர் வீழ்ந்து கிடக்கிறார் என்றால் தமிழகத்திலிருந்து தண்ணி தொட்டி தேடி வந்த ஒரு கன்னு குட்டியாகத்தான் இருக்கும்.
வார இறுதி நாட்களில் பெங்களூரு, சென்னை போன்ற நகரங்களில் இருந்து திருவிழா கூட்டம் போல வருவது வழக்கம். விடுதிகள் நிரம்பி விடும். வெள்ளி இரவு தொடங்கி திங்கள் காலை வரை உற்சாகமான ஊர். இதை கோவா போன்றதொரு சிறந்த சுற்றுலாத்தலமாக மாற்றாமல் இருப்பது அரசியல்வாதிகளின் தவறு.
லெட்டர் பேடு அமைப்புகள் சார்பாக போராட்டம், பந்த் அறிவித்தால் கூட நகரமே வெறிச்சோடி விடும். கடைகளின் மீது கல் எறிந்தால் என்னாவது என்ற அச்சமா? அல்லது எப்போது விடுப்பு கிடைக்கும் என்ற மக்களின் மனோபாவமா என்பது எனக்கு கடைசி வரை பிடிபடவே இல்லை. தனியார் பள்ளிக்கூடங்கள் விடுமுறை விடப்படும். அரசு பள்ளி இயங்கும் என கூறினாலும் மாணவர், ஆசிரியர் யாரும் இருக்க மாட்டார்கள். 90 சதவீதம் தனியார் பேருந்து சேவை என்பதால் பேருந்தே இருக்காது.
அரசியல் பிரமுகர் ஒருவரின் கொலைக்காக தேசிய கட்சியான காங்கிரஸ் கட்சியே மாநிலம் தழுவிய ‘பந்த்’ நடத்திய அவலத்தையும் அங்கு நான் இருந்த கால கட்டத்தில் காண நேரிட்டது. ஜெ. தண்டனை பெற்று பெங்களூர் சிறையில் இருந்தபோது கூட, புதுச்சேரியிலும் மூன்று நாட்கள் பந்த் நடந்தது. இவ்வளவுக்கும் புதுச்சேரியில் மூன்று அல்லது நான்காவது இடத்தில் தான் அ.தி.மு.க. இருக்கிறது.
இதுபோன்ற, காரணமே இல்லாத முழு அடைப்புகளை ஆண்டுக்கு 5 முதல் 10 முறையாவது பார்க்கலாம். ஆனால், வெறிச்சோடி கிடக்கும் நகரின் காட்சி, மாலை 6 மணிக்கு மேல் தலைகீழாக மாறி விடும். சட்டம், ஒழுங்கை பாதுகாக்கும் அளவுக்கு டெரர் பாய்சாக புதுச்சேரி போலீசார் இல்லை என கூறுவது சங்கடமாகத்தான் இருக்கிறது. மக்களும் அதை எல்லாம் பெரிய விஷயமாக கருதுவதில்லை.
(அனுபவம் இனிக்கும்…)
No comments:
Post a Comment